Fajnie, że koniec roku już nastąpił, chociaż nie do końca wierzę, że to faktycznie nowy rozdział w dziejach świata i moich. Raczej mam poczucie kontinuum, ale dobrze jest założyć, że można na czysto przejść do nowego etapu – to takie higieniczne, psychicznie wyzwalające….a więc rozpoczynamy nowy rozdział – czas powiedzieć to sobie na głos: Oesu, jak ciężko przychodzi mi pisanie….Uff, jaka ulga, wreszcie zmaterializowałam to uczucie, męczące niczym upierdliwy komar nocą. Pozostawiam na razie nietknięte drugie przeczucie, a w zasadzie autoanalityczne pytanie: to po co się zmuszasz? Nie, nie chcę na razie odpowiadać sobie na nie. Niech tli się gdzieś na boku, poszukam usprawiedliwienia później, kiedy już nieco się ogarnę. Tym razem, ponieważ mam ten komfort całkowitej intymności, bycia tu samej ze sobą, nie licząc oczywiście spamu, reklamującego środki typu cialis (hihihi, nawet nie wiem do czego służą, choć mam pewne podejrzenia :), postanawiam niniejszym pisać codziennie 15 minut cokolwiek. Składam sobie tę obietnicę, ponieważ dość mam już uników, które stosuję tylko po to, by marnotrawić czas na meta szajsie. A ponieważ minęło już więcej niż 15 minut (z przerwą na fajkę i kawkie), wobec czego pozwolę sobie zakończyć ten wywód małą sentencją: jeśli nie wiesz czy chcesz pisać, to najlepiej sprawdzić to, pisząc….